Depremi Bekleyen Makarna -2-

Ne kadar uzak kaldık hayallerden. Geriye bakınca insan daha iyi fark ediyor. Aslanlarla yarışırken ben, şimdi isyan bile etmiyorum "bir fare de ben tutayım" derken.

Bir zamanlar sorular soranlar, cevapları yaratan olmuşlarsa bu benim suçum mu ?

Alışamıyorum bu sürece belki ben yanlış anladım da yanlış yollara girdim diyorum. Herkesin istediği olmak isterken kendimi bulamıyorum.

O topraklardan ben de yürüdüm, o yollardan geçerken ben de hayal kurdum, çoklukların arasında tek olsam da sizden biri gibi olmak için çaba sarf ettim. Yalnız kalmadım ama yanınızda da olamadım. Sanırım düşünen bir beyin için en rahatsız edici hissiyatta budur. Hem elinde sıfırla kalmak, hem de buna giden süreçleri bilmek.

Baştan başlayamayacak kadar cesaretsiz, isyan edecek kadar seviyesiz, isyan etmekten korkacak kadar korkak.

Yaa...