Bu gece ne olsak ?

Uyumuşsundur şimdi...

Kıvırcık saçların dayanmıştır yastığa sabah bir kısmı düz bir kısmı "yine kıvırcık" olarak uyanırsın. Belki de bir sürü rüya dönüp dolaştırmıştır seni yatağında yine "karmaşık bir kıvırcık" olur saçların.

Görebilsem keşke zihnini, bir bir açsam her kelimenin altını rüyalarınla, korkularınla oynayabilsem. Bir endişen olsam mutluluğuna dönüşsem, görsem kaç kişisin, kimsin... Her soruma cevap veren zehir gibi aklın olsam. Sen olsam, senin olsam az senin sevdana ya neyse...

Uyumuşsundur şimdi...

Gözlerini kapatmışsındır, birisi yarım açıktır belki -bebeklerde olur öyle- dünyayı denetler yaramazlar dünyanın onlara verdiği ilk akılla. Ne zaman anneleri gelir yakınlara; az bir kokusunu dahi duysa yeter zaten. Hemen kapanır o göz. Tam güven var çünkü sonunda. Bana güvenir misin ki ?

Güvenim olur musun peki ? Bir poliçen var mı doldurabileceğim, tüm hayatımı sana emanet edebilir miyim? Hayallerimi, kalan ömrümü, kimi zaman kırılan kalbimden kalan parçaları, ansızın kaybettiğim aklımda ki güzel anıları ? Hayalim...Sen.... Dünyam hayalimin üzerine kurulan masallar. Hepsi senin güvencende o güzel parmaklarından biraz aşağıya in ve gör, avucunun hemen içinde. Sormadan tüm bu soruları sana, teslim ettim hepsini birden işte. Oldu bir kere neyse....

Gülüşün niye böyle ki ?

Ben anlamadım. Cevap veremediğin sorular mı demek bu yoksa, belki de umursamıyorsun beni öyle mi ? Bir çocuk soru sorduğunda gerçekten yanıt bekliyordur, onu geçiştirmek adına senin için geçici onun için bir ömür boyu geçerli verilmiş söz mü yoksa? Gülüşün mü olsam acaba ? Güzel bir yüze en çok yakışan şey olurum ne güzel, bir sevgilinin aşık olduğu olurum, her ortaya çıkışımda bana bakar ve işte bu gülüş için bu kızın bu halini bir kez daha görebilmek için... ölmeye değer... Ölürüm demiyorum ki ölmeye değer diyorum kızılmamalı buna hemen. Sevgilerin bir çoğu böyledir, sevgi duyduğun şeyi kaybettiğinde acısı dünyayı geçer, ölmek kolay yolu seçmek. Bu sebeple can vermek öyle çokta büyütülecek bir durum değil ki.

Seni sevmek, her uyuduğumda uyanacağımı, uyanıyorsam eğer; o dünyada senin de varolduğunu bilmek demek. Ne kadar uzak olsakta şimdi senin olduğunu bildiğim Dünya benim hayalim :)

İyi ki varsın değeri gönlümden yüce kız, yerlere göklere sığamazsın da gelir benim kalbimi tıpta tanımı olmayacak hastalıklara sebep olacak şekilde doldurursun.

Seni çok seviyorum ve inan bu çok eğlenceli şeyi bir ömür hiç durmadan yapmaya kararlıyım. :)

Getirmeyi Unuttuğum

Geleceğim geçmişimi siliyor.

Doğduğumdan beri gördüğüm yüzler artık yoklar. Yeni yüzler girdikçe dünyalara ve yeni arayışlar çıktıkça yollara kayboldular. Önce bir kere sonra hep. Bu güne kadar susmadım konuştum, başkalarının yaptığı gibi bir ömür susupta son sözü karizmatik bir son'a bağlayamadım. Hep konuştum, herkese konuştum. Islandım konuştum, kurudum konuştum, gözlerim yandı konuştum, gözlerim dondu konuştum. Öyle çok gevezelik ettim ki evrenin sonsuz boşluğuna doğru, susuşların işe yaradığını göremeyecek kadar kısa olacak ömrüm.

Kaç oyuncak ederinde hayatım var bilmiyorum, oyunlarımın kaçını kazandım, kaçında benim rakipsiz oyunlarım var bilmiyorum. Yarışmadan kazandığım küçük net hayatlar istedim sadece, sade şeyler yaptım o yüzden kan çıkarmadan, can yakmadan geldim bu yerlere. Canım yanarak gidiyorum.

Nelere gebedir hayat bilemem ama çocukları severim. Doğan yeni umutları büyütmeyi de öyle. Ölü doğan çocuklar umudumu yıkar geçer, bakmasam da gözlerine ağlar kalbim elbet aklıma düşüncesi dahi düşse bile.

Elveda ölü doğan güzel gözlü çocuk, belki saçların olurdu rüzgarda uçuşmasın diye tuttuğunu gördüğüm ilk günü unutamazdım, düştükten sonra ağlamadan bir iki saniye önce ellerine bakışın gelirdi aklıma belki bir fotoğraf karesi gibi adeta. Ya da kendi adıma daha dikkatli davranırdım sırf eve senin için sağlam varabilmek adına metrelerce uzakta ki üst geçite yürüyüşüm.

İyi geceler mutlu rüyalar...

Benim Derdim

Senin derdin bu kadar olur Kedi efendi. Öyle boğaza düğümlenen, gözyaşlarını koluna sildiğin kendini ağlamamak için "zor" tuttuğun gözyaşlarına benzemez. Yapışır kalır gözüne bir damlası, hepsi de o kadar zaten. Onu da soğukta kaybedersin. Ayazda dağılır gider derdin, vücüdundan tepelere doğru çıkan kanın çıktığıyla kalır. Hevesinin asla varamadığı sınırlardan döner kendine yanışların.

Bir çocuğun oyuncağı gibi beklediğinden vazgeçmişsindir kutusunu açmadan, sona varmış son zamanlarından vazgeçersin, aradığın sevdayı bulduğunda ona adayacağın vaktin satın alındığını farkedersin.

- Be hey! Ruhunu da mı sattın!
- Ruhum kiralık...

Kendime ait olan dert bir kaç adım attı, rüzgarda savruldu gitti. Sorsanız ben bile hatırlamam yerini. Bir oyundu derim, kaybetmek için de değil bu sefer kazananı hır gür çıkarıp dövebilme arzusuyla oynanan.