2 Mart 2009 Pazartesi

Sırlar, gizemler artık yok


Bir yıl öncesine dönüp baktım bu gece. Fotoğraflara baktım, fotoğraflarda ki gözlere baktım bir hastanın kayıtlarına baktım.

Tuna çok yol katetti karar verdim sonra. Harabeler içinde yaşadığının farkında değilmiş, kendisini çerin çöpün içinde bir kuytuya hapsetmiş ama olduğu her yerde birşeyleri yarım bırakmış. Tuna gerçekten çok yol katetti. Konuşmayı öğrendi, yalnız olduğu zamanlarda bile birlikte olduklarını farketti. Yol arkadaşlarını tanıdı gözlerini dünyaya daha büyük açtı. Kaybettiklerinin ardından çok üzüldü, üzüntülerin ardından çözüm adına çaba sarfetmeyi öğrendi.

Open up the night.
Led by just a feeling.
All around is light.
Everything is healing.
No more fate and no more mystery.
Even as time falls away
I live my days every moment and its memory,
Not only to survive to die alive.
Overwhelming love, heaven's just a feeling.
Singing in my blood keeping me from kneeling.
No more fate ans no more mystery.
Even as time falls away
I live my days every moment and its memory,
Not only to survive to die alive.
Die alive.
No more fate ans no more mystery.
Even as time falls away
Not only to survive to die alive.


Teşekkürler Tarja, bir sene önce seni dinledim hala seni dinliyorum. Çok şey değişmiş sayende anladım.

Hiç yorum yok: