24 Aralık 2008 Çarşamba

Gözlerin,gözlerim karanlık...

"Gözlerin başka baktığı yerlerde sana rastladım gözlerinde ben vardım."


Her gün bindiğim otobüs... Uzaktan yine yavaşça yaklaşıyordu. Yolcularla dolu olduğunu isteseme de binemeyeceğimi bilmiyordum. Otobüs yaklaşmadan gözlerim gözlerini aradı yüzünde, ellerini hissettim daha önce bana ait olan ellerimde. Perdeler kapanmadan ışıklar yandığında hata yaptığımı düşünmüştüm. Oysa ellerimde hissedemezdim ellerini, ve hisleri unutamazdım gözlerin gözlerime değdiğinde.

Kaç dakika sürerdi ki buluşmalar kaç gönül yakalanırdı ansızın söylenmemiş aşklara. Ve imzasız bir sözleşmenin üstünde mutlu olur muydu aşk. Zaman hızlı yakaladıysa da çabuk bırakmak istemedi. Çabuk terketmek istemedi ama hep kısaydı sıkış tıkıştı uzun gibi görünenlerin içinde başkalarının parmağı el ve onlardan zorla koparılmış zamanlar vardı. Asırlar limitinden aşk yapan günüme inat önce günlere yenildik... 

Güzel, gittiğinde ardında hiç kırıklar bırakmadı kalbime batmıştı gidişi ama anılar vardı ve kötü anılar giderken benim kırdıklarımdan ellerime batanlardı. Kendi tetiğimi çeken yine bendim. 
Affetti yada sadece öyle davrandı. Sevmedi ya da hala severmiş gibi davrandı. Bilmedi, hatırlamadı,görmedi belki ama hiç kalp kırmadı. Geri döndüğünde gözlerde bir kaç dert tünemişti. Eskisinden canlı bakıyordu ama zihni kalabalıktı. Farketti ki bindiğim otobüsler beni yine aynı durakta indirmiş ben hala bıraktığı yerdeyim. 

Elimi tutar mı diye bekledim...
Gözlerime tekrar bakar mı dedim...
Ya aşka bakar mı gözler tekrar...
Hayat farklı zamanda yaşansa bize neler getirirdi ? 
Binlercesi aklımda dolanırken gözlerimi kapattı elleri. Hafif bir koku vardı, tanıdım. Bir otobüse binmeden beni güzel bir yere götürdü gözlerim kapalı. Olanları hatırlamıyorum ama dakikalardı bizi sınırlayan önümüzde ben sana çok aşık olmuştum sen sadece gülümseyerek gözlerime bakıyor yerli yersiz parmaklarını hissettiriyordun ve bitti.  Bir şiir yolladın senin gönlünden başkasının diliyle yazılmış. Biz farklı coğrafyalarda okuduk onu. Kendimizden bir şey bulduk, hüzünlendik, sevdik,anılarımız canlandı ve bir daha göz göze gelene kadar çıktı aklımızdan. Hayatın içinde bulduk kendimizi...

Ben hala o durakta... Karşıdan gelen otobüse bakıyorum...

Hiç yorum yok: