An...

İnsan kısacık yaşamında her şeyi göremez; ama

bakmak ile görmek, görmek ile anlamak, anlamak ile

algılamak arasında, ayrımları öğrenebilir.

Bu öğrenimle başlar mutluluk...

"Öptü beni: -Bunlar kainat gibi gerçek

dudaklardır" dedi.

-Bu ıtır senin icadın değil, saçlarından uçan bahardır

dedi.

"-İster gökyüzünde seyret, ister gözlerimde:

Körler onları görmese de, yıldızlar vardır. "- dedi."

İnsan kısacık yaşamında çok şeyi göremez; ama

her şeyi anlayıp algılayabilir.

Fransız Devrimi'ni kim gördü?

O devrimin içinde yaşayan kuşaklar mı?

Sanmıyorum.

Yaşanan an ile süreç; doğru ile gerçek arasındaki

çizgiyi de içerir. An'ı yaşarken sürecin bilincindeysen

gerçekten yaşıyorsun demektir; gerçeği bilip

de doğruyu seçersen, tam anlamında insansın demektir.

Bu, mutluluğun da tanımıdır.