Korkuyorum...

Evet başlıktaki gibi...

Belirtemediğim gibi...

Belki olur da söyleyemem gibi...

Şimdi vakit bu ve bunun heyecanını bunun korkusunu yaşayacağım...

Ve elbette yaşayacağım hüznünü de...

Her güzel şey bitmiştir,bitecektir...Bu da bitecek diye üzülmemeliyim şimdiden ama biliyorum. Gene bana kurban gidecek hayatlar duygular... Çimenlere gömdüğün duyguları ben alır yoluma devam ederim. Sonuçta üzülen ben olmak umuduyla geleceğe yazdığım bir mektubum olsun bu. Ne kadar güzel de olsa günler geceler hüzün kaplı dışa bakan gözlerim, karamsar bakışlı iç gözüm...

Üzgünüm... Gelecekte olacaklara...

Bir nevrotiğim aynı zamanda hastalığını bilen hastalığıyla eriyip giden...

Böyle gecelerde kaybettim geleceğe umudumu böyle geleceklerde yok ettim umudum olacak günleri... Üzgünüm. Affedin...